DAF 600
De DAF 600 was een klein model personenauto van de Nederlandse fabrikant DAF, voorzien van de Variomatic, een automatische versnellingsbak met rubberen aandrijfbanden.
Inhoud
Voorgeschiedenis
De ontwikkeling van dit voertuig begint in de vroege jaren vijftig, toen de vrachtwagenproductie van DAF al goed op gang was gekomen. Hub van Doorne had een Buick aangeschaft met een Dynaflow-automatische versnellingsbak. Hij vond de automatische versnellingsbak een genot en wilde die plaatsen in een volksauto. Het probleem was dat dit type automatische versnellingsbak te groot was voor zo'n auto en te veel vermogen wegnam. Bij een grote V8 is dat van minder belang.
Variomatic
Van Doorne zou een ingeving hebben gekregen bij het zien van de rubberen aandrijfbanden in zijn fabriek, die alles aandreven. Een ander verhaal is dat hij een Nederlands thuisbouwsel, de Homemade, had gekocht. Volgens sommige bronnen was het idee min of meer overgenomen van een Zündapp-bromfiets.[bron?]
Van Doorne schafte een Lloyd aan, monteerde er de Variomatic in, en deed daar het eerste testwerk mee. Het ontwerp kwam grotendeels van de hand van Joan van der Brugghen. In 1958 werd de auto voorgesteld op de RAI. De DAF 600 was uitgerust met een tweecilinder luchtgekoelde boxermotor van 590 cc naar eigen ontwerp. De belangstelling zou zo groot zijn geweest dat men "op de auto's van Volvo ging staan om de DAF te kunnen zien".[bron?] Door de grote belangstelling besloot DAF de productie bij te stellen en kwam de productie pas in 1959 op gang.
Technische gegevens
- tweecilinder viertakt boxermotor van 590 cc
- Boring x slag: 76 mm x 65 mm
- 22 pk bij 4000 tpm
- Wielbasis: 2050 mm
- Lengte: 3610 mm
- Hoogte: 1440 mm
- Acceleratie 0-80 km/u: 33 s
- Maximum snelheid: 90 km/u
Ontwikkeling
Van de DAF 600 hebben globaal drie generaties bestaan die uiterlijk op details van elkaar verschilden. Technisch veranderde ook een en ander; zo werd het model uitgerust met een bergrem.
Hoewel het imago van deze eerste DAF aanvankelijk goed was, kreeg het gedurende zijn bestaan een flinke deuk. Handige verkopers zagen een gat in de Nederlandse wetgeving. Door de auto's zodanig om te bouwen dat ze niet sneller dan 25 km/u reden, kon men de auto zonder rijbewijs besturen. Deze zogenaamde "kruipauto's" zorgden voor een imagoprobleem.[bron?]
De DAF 600 werd opgevolgd door de DAF 750, nadat geklaagd werd over het vermogen van de 600.
DAF 750
sedan, stationwagen, bestelwagen, pick-up
Voorganger DAF 600 Opvolger DAF Daffodil Portaal AutoDe DAF 750 was een compacte sedan van de Nederlandse fabrikant DAF.
De DAF Daffodil en de 750 kwamen gelijktijdig op de markt als toevoeging aan de DAF 600. De grotere 746 cc 4-takt luchtgekoelde tweecilinderboxermotor zorgde voor betere prestaties dan de 600.
Speciale varianten van de 750 waren de pick-up, stationwagen en bestelwagen. De auto was minder luxe uitgevoerd dan de Daffodil en leek dan ook uiterlijk meer op de 600. Een verkoopsucces was de 750 dan ook niet, kopers kochten liever de luxueuzere Daffodil.
DAF Daffodil
sedan, combi, bestelwagen
Voorganger DAF 600 Opvolger DAF 33 Portaal AutoDe DAF Daffodil was een compacte sedan van de Nederlandse fabrikant DAF.
De DAF 750 en de Daffodil kwamen gelijktijdig op de markt als vervanger van de DAF 600. De Daffodil was bedoeld als een luxe exportmodel (gericht op de Amerikaanse markt) en kreeg daarom veel chroom mee. De 750 cc motor zorgde voor betere prestaties dan de 600. Later werd het model iets minder extravagant.
Inhoud
Types
Er zijn drie types te onderscheiden:
Type 30
Het eerste Daffodilmodel kreeg in de fabriek typenummer 30 mee. De Daffodil, Engels voor "narcis", kreeg een afbeelding van deze bloem op het stuur, een rechthoekige snelheidsmeter en een brede grille.
Type 31
Het tweede model kreeg het fabrieksnummer 31. Het model was iets minder overdadig. Feitelijk volgde het zowel de 750 als de oude Daffodil op. Het model was als sedan, pick-up, stationwagen en bestelwagen te krijgen.
Type 32
In 1965 kwam het derde en laatste model Daffodil uit, ditmaal met fabrieksnummer 32. Giovanni Michelotti styleerde de auto lichtjes. De motorkap en kofferklep werden iets hoger gebouwd. Een speciale versie, de Daffodil S, had een opgevoerde motor en schijfremmen vooraan.
DAF 33
sedan, pick-up, bestelwagen
Voorganger DAF Daffodil Opvolger geen Portaal AutoDe DAF 33 was een compacte sedan van de Nederlandse fabrikant DAF.
De 33 ontstond nadat DAF de 44 en 55 had geïntroduceerd. Uiterlijk en technisch verschilde de 33 nauwelijks van zijn voorganger, de DAF Daffodil. In 1969 werd een bijgewerkte versie gepresenteerd, die veel luxueuzer was dan de eerste 33. Speciale varianten waren de pick-up- en de bestelversie.
DAF 44
sedan, combi, bestelwagen
Voorganger geen Opvolger DAF 46 Portaal AutoDe DAF 44 was een compacte sedan van de Nederlandse fabrikant DAF.
De 44 was het eerste model van een nieuwe carrosserievorm voor DAF, ontworpen door Giovanni Michelotti. De 44 was nog uitgerust met de vertrouwde 850 cc luchtgekoelde tweecilinderboxermotor. De 44 was een slag groter dan zijn voorganger, de Daffodil. Ondanks de komst van de DAF 55 bleef het model redelijk goed verkopen. Natuurlijk was het uitgerust met de Variomatic. De 44 was de eerste auto die in Born, Limburg (Nederland) geproduceerd werd.
In 1972 werd de ouderwetse zesvolts elektrische installatie vervangen door een twaalfvoltssysteem. In 1974 werd de 44 vervangen door de 46, een doorontwikkelde 44 met een De Dion-achteras met enkele riem.
De DAF 46 was een compacte personenwagen van de Nederlandse fabrikant DAF.
De 46 werd in 1974 geïntroduceerd als opvolger van de DAF 44 en is de laatste DAF-personenauto geproduceerd onder de DAF-naam. Uiterlijk verschilde de DAF 46 weinig van de de laatste versie van de 44. Het was dezelfde carrosserie ontworpen door Giovanni Michelotti. Het belangrijkste verschil aan de buitenkant wordt gevormd doordat de aanduiding "DAF" en "46" gescheiden zijn aangebracht op de verchroomde sierstrips op het front. De vernieuwde buitenspiegels hebben een in nylon verpakt kogelgewricht.[2] Ook heeft de 46 ronde knipperlichten op de spatborden en heeft het portier een extra raamstijl. De motor is dezelfde als uit de 44: een luchtgekoelde tweecilinder boxermotor met een cilinderinhoud van 844 cm³ en vermogen van 25 kilowatt, die middels een centrifugaalkoppeling en de continu variabele transmissie van DAF, de Variomatic, de achterwielen aandrijft.
De belangrijkste wijziging was de vernieuwde Variomatic. De transmissie is in de 46 voorzien van een differentieel en de De Dion-achteras. Deze configuratie was geïntroduceerd in de DAF 66. In de oorspronkelijke uitvoering zoals die te vinden is in de 44 en de andere DAF's heeft de Variomatic de functie van het differentieel overgenomen. De secundaire schrijven zijn verbonden met de pendelassen van de achterwielen. Daardoor veranderen die steeds van positie ten opzichte van de primaire schijven. In krap genomen bochten wringen de riemen in de schijven. In de 46 (en ook in de 66) is dat niet meer het geval. De 46 is de enige DAF die is geproduceerd met een enkelvoudige Variomatic. Er is slechts één riem in plaats van de gebruikelijke twee. Met twee riemen kan er in principe worden doorgereden naar huis of de garage in het geval er één riem knapt. In de configuratie van de DAF 46 kan dat niet meer.[1][3] DAF voerde aan dat de riem in de nieuwe uitvoering minder slijt en dat de kwaliteit van de riemen is verbeterd.[2]. Door de constructie van de De-Dion-as is het differentieel met behulp van homokineten en aandrijfassen verbonden met de achterwielen en niet met de starre as tussen de twee achterwielen. Het voordeel hiervan is de gelijkblijvende wielstand bij verschillende belastingen, in bochten en bij oneffenheden van het wegdek. Een ander voordeel is het lage onafgeveerde gewicht doordat differentieel en de hele Variomatic bij het afgeveerde deel van de auto horen.
De 46 verscheen in de carrosserievarianten sedan, stationcar en bestelauto (de stationcar zonder achterbank). De stationcar en de sedan waren verkrijgbaar in de uitvoeringen Deluxe en Superluxe. De Deluxe is geleverd met stoelen en achterbank bekleed met skai, een zwart dashboard en geen klepje voor het dashboardkastje. De Superluxe heeft stoffenbekleding, een dashboard met houtfineer en het dashboardkastje kan met een klep worden afgesloten. Een vernieuwing ten opzichte van het interieur van de 44 was dat er nu naast het stuur in de dashboardrand waarschuwingslichten voor de handrem en de choke zijn aangebracht. Ook de knop van de pook was gewijzigd. De letters D, N en R staan er in gedrukt. Wel moet de 46 nog steeds in de vooruit of achteruit gestart worden.
In de test van Autovisie werd gewezen op het vele motorlawaai dat in het interieur aanwezig was, met name bij het optrekken. Ook de toch al niet hoge aangegeven maximum snelheid van 123 km per uur werd niet gehaald. De hoogste gemeten maximum snelheid was 117 km per uur. Wel was de Daf 46 met een verbruik van 15 kilometer per liter normale benzine zuiniger dan van fabriekswege aangegeven. Ook over de verbeterde wegligging was Autovisie te spreken.[4]
De 46 werd in het najaar van 1974 gepresenteerd. In januari 1975 werd DAF overgenomen door Volvo. De productie eindigde in 1976 waardoor verreweg de meeste exemplaren feitelijk door Volvo werden geproduceerd.
DAF 55 (personenauto)
De DAF 55 was een compacte sedan van de Nederlandse fabrikant DAF.
De 55 was voor DAF een zeer belangrijk model. Men hoopte dat een met een watergekoelde Renaultmotor (vier cilinders en 1108 cc) uitgeruste DAF het merk een volwassener imago zou geven. De auto had min of meer dezelfde door Giovanni Michelotti ontworpen carrosserie als de DAF 44, maar met een groter front (voor de nu benodigde radiator) en grotere achterlichten. In 1969 werd de auto iets gewijzigd; de versie die daardoor ontstond staat nu bekend als het tweede type. In 1972 werd de 55 opgevolgd door de 66. Met de 66 werd de auto individueler en duidelijker te herkennen.
De 55 sedan kreeg in 1968 een sierlijker zusje, de DAF 55 Coupé. Technisch waren de modellen hetzelfde. Later dat jaar kwam er ook de Combi bij, een stationwagen. Vanwege de successen in bijvoorbeeld de London-Sydney Marathon werd er een opvoerset voor de 55 op de markt gebracht met een andere carburator, nokkenas en een gewijzigde vering, aangevuld met lichtmetalen velgen, toerenteller, sportstuur en een andere uitlaat om het sportieve karakter te onderstrepen. Bij dit pakket hoorde ook "Marathon" emblemen die op de carrosserie moesten worden geplakt. Deze opgevoerde 55 beschikte over meer vermogen en was sneller. In 1971 werd de Daf Marathon als fabrieksmodel geleverd waarbij er wel verschillen waren met de opgevoerde exemplaren. De motor was nu de BR110 (1100 cc) die over minder vermogen beschikte dan de auto's met opvoerset, maar altijd 13 pk meer dan de standaard 55. Ook waren de lichtmetalen velgen vervangen door grijze stalen velgen met een zwarte dop. De auto kreeg ook de sierstrepen met toevoeging "Marathon" op de zijkant. In oktober 1971 verscheen de Marathon Coupé.[1] Michelotti ontwierp op basis van de DAF 55 Coupé ook nog een wigvormig prototype, de DAF Siluro.
DAF 66
2-deurs sedan
3-deurs combi
2-deurs coupé
3-deurs bestelwagen
De DAF 66 is een compacte sedan gemaakt door de Nederlandse fabrikant DAF.
Dit is de opvolger van de door Giovanni Michelotti ontworpen DAF 55. Hij had onder meer een nieuw front en een De Dion-achteras in plaats van pendelassen. De Variomatic werd gehandhaafd. De DAF 66 was verkrijgbaar in sedan-, combi-, bestel- en coupéuitvoering.
De DAF 66 was uitgerust met een 1100 cc grote Renault "Cléon-Fonte"-motor met 53pk (40kW) Deze motor was goed voor een topsnelheid van 135 km/u. De Marathon-versie had 60 pk (45kW). Later kreeg de DAF 66 Marathon een sterkere Renault C-serie 1300 cc-motor met 57 pk (43 kW). De De Dion-achteras zorgde voor stabieler weggedrag dan de oude pendelasophanging. Het was het op één na laatste model van DAF (voor de 46) vóór de overname door Volvo, die het model als Volvo 66 bleef produceren. De 66 werd opgevolgd door de verbeterde versie van de 77, de Volvo 343.
Reactie plaatsen
Reacties